دانشمندان با همکاری محققان ایرانی از شیوه‌ای باستانی برای تولید مواد جدیدی استفاده کرده‌اند که یکی از چالش‌های بزرگ قرن بیستم یعنی چگونگی شکار و ذخیره دی‌اکسید کربن را حل خواهد کرد.
به نقل از ساینس دیلی، تیم "موسسه علم مواد سلولی یکپارچه" (iCeMS) در دانشگاه کیوتو، امپریال کالج لندن و دانشگاه هنگ‌کنگ با همکاری علی پورنقش‌بند اصفهانی دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی اصفهان و بهنام قلعی، دانش‌آموخته دانشگاه‌های تربیت مدرس و صنعتی امیرکبیر، این مواد را تولید کرده‌اند.
حدود 2 هزار و 800 سال قبل از میلاد مسیح، ساکنین شهر Ur در ناحیه بین‌النهرین با ترکیب کردن مس و قلع و تولید نوعی آلیاژ، ماده کامپوزیت جدیدی ساختند که از هر ماده ساخت دست بشر کارآمد ، محکم‌تر و ارزشمندتر بوده است و نامش را به عصر خود داد و آن "برنز" بود
سوپر فیلترهای پلیمری نازک که توسط دانشمندان مهندسی شده‌اند، "غشاهای ماتریس مخلوط"(MMMs) نام دارند و با استفاده از تکنیکی مشابه تولید برنز تولید شده‌اند؛ این سوپرفیلترها فناوری‌های شکار و ذخیره‌سازی دی‌اکسید کربن را دستخوش انقلاب خواهند کرد.
تا پیش از این فناوری‌های غشای کربن برای کاربردهای جداسازی این گاز از گازهای دیگر عملیاتی نبوده‌اند زیرا این فناوری‌ها یا بیش از اندازه کند هستند یا دارای قدرت کافی گزینش(قابلیت جداسازی گازها) به منظور شکار کارآمد دی‌اکسیدکربن نیستند. این موضوع هزینه عملیاتی‌کردن فناوری‌های موجود در پروژه‌های عظیم شکار کربن را تا حد زیادی بالا برده‌اند و محققان امیدوارند ماده جدید این هزینه‌ها را کاهش دهد.
تیم علمی با وارد کردن نانوذرات انقلابی(Metal-organic frameworks (MOFs به داخل پلیمری موسوم بهPIM-1 موفق به تولید "غشاهای ماتریسی مخلوط" (MMMs) با قابلیت بالای گزینش دی‌اکسیدکربن از بین گازهای دیگر و شکار آن شد.
جزئیات این دستاورد علمی در Nature Energy منتشر شد.
برای نوشتن دیدگاه وارد حساب کاربری خود شوید.